"ମାନବନ୍ଧ ହ୍ରଦ" – ସି. ଆଚାର୍ଯ୍ୟ
"ମାନବନ୍ଧ ହ୍ରଦ" – ସି. ଆଚାର୍ଯ୍ୟ
ହ୍ରଦର ପାଣି, ନିର୍ମଳ ଶୀତଳ ଛୁଏଁ ମୋ ପାଦ,
ମାଛ ଆଉ ବେଙ୍ଗ ଆସନ୍ତି ପାଖକୁ ପିଏ ଯେବେ ମୁଁ ମଦ,
ପବନ ଧୀରେ ଧୀରେ ବୁହାଏ ଥଣ୍ଡା ପରଶ,
ଆଉ ସତ ଯେ, ସେମାନେ ଶୁଣନ୍ତି, ମୁଁ ଭାବେ ଆହି ରସ।
କୃଷ୍ଣକାୟ ଜଳ-କୀଟ ଚୁମ୍ବେ ମୋ ପାଦ,
ରଣ ଆଉ ନାଗ ଦଂଶନ୍ତି ମୋତେ ପିଏ ଯେବେ ମୁଁ ମଦ,
କେନ୍ଦୁଆ ହିଁ ଆଶ୍ୱାସନା ଦିଏ ଯେବେ ମୁଁ ହୁଏ ସ୍ତବ୍ଧ,
ଆଉ ସତ ଯେ, ସେମାନେ ଶୁଣନ୍ତି, ମୁଁ ଭାବୁଛି ହୋଇ ସ୍ତବ୍ଧ।
ମାନବନ୍ଧର ଏହି ହ୍ରଦ ଅତି ଶୁଭ,
ତାକୁ ଖୋଳିବି ସତେଜତାର ଗଭୀରକୁ,
ହଁ, ମୁଁ ତାହା କରିବି।
ହ୍ରଦର ପାଣି, ନିର୍ମଳ ଶୀତଳ ଛୁଏଁ ମୋ ପାଦ,
ମାଛ ଆଉ ବେଙ୍ଗ ଆସନ୍ତି ପାଖକୁ ପିଏ ଯେବେ ମୁଁ ମଦ,
ପବନ ଧୀରେ ଧୀରେ ବୁହାଏ ଥଣ୍ଡା ପରଶ,
ଆଉ ସତ ଯେ, ସେମାନେ ଶୁଣନ୍ତି, ମୁଁ ଭାବେ ଆହି ରସ।
କୃଷ୍ଣକାୟ ଜଳ-କୀଟ ଚୁମ୍ବେ ମୋ ପାଦ,
ରଣ ଆଉ ନାଗ ଦଂଶନ୍ତି ମୋତେ ପିଏ ଯେବେ ମୁଁ ମଦ,
କେନ୍ଦୁଆ ହିଁ ଆଶ୍ୱାସନା ଦିଏ ଯେବେ ମୁଁ ହୁଏ ସ୍ତବ୍ଧ,
ଆଉ ସତ ଯେ, ସେମାନେ ଶୁଣନ୍ତି, ମୁଁ ଭାବୁଛି ହୋଇ ସ୍ତବ୍ଧ।
ମାନବନ୍ଧର ଏହି ହ୍ରଦ ଅତି ଶୁଭ,
ତାକୁ ଖୋଳିବି ସତେଜତାର ଗଭୀରକୁ,
ହଁ, ମୁଁ ତାହା କରିବି।